Hoe ben je mantelzorger geworden?
Ik ben nog student. Ik heb in 2013 een zwaar ongeval gehad waar ik een hersenletsel (NAH) aan over heb gehouden. Het gaat steeds beter met mij, maar voltijds studeren is geen optie voor mij.
Mijn zus Nathalie is altijd ziek geweest. Na mijn eigen revalidatieproces besef ik beter wat het is om hulp te moeten vragen. Het is ook de laatste 5 jaren dat ik meer taken ben beginnen opnemen: naar de apotheker, koken, poetsen, inkopen doen, afspraken met zorgverleners …
Toen de coronapandemie in ons land begon, vond ik het best eng. Ik moest plots kiezen waar ik ging verblijven. Op kot, bij mijn ouders thuis of bij mijn zus? Ik heb ervoor gekozen om bij mijn zus te gaan wonen in het weekend. In de week verblijf ik op mijn kot in Leuven. Ik ben blij dat ik er voor mijn zus kan zijn.
Hoe zorg je voor jezelf als mantelzorger?
Zelfzorg is niet mijn sterkste kant. Ik haal energie uit onze 'zussenmomentjes'. Samen naar 'Thuis' kijken, want we zijn fan. Of gewoon over van alles en nog wat babbelen.
Voor corona gingen we heel soms een wandeling maken in de natuur of een ijsje eten. Haar immuunsysteem is enorm slecht. Nu komen we dus niet meer samen buiten. Gelukkig hebben we 2 lieve katten in huis die zorgen voor de nodige knuffels.
Als ik me echt moet focussen op studeren, blijf ik wel eens een weekend op kot. Maar dan voel ik me wel egoïstisch. Mijn zus vindt het helemaal goed dat ik ook voor mezelf kies. Ze zou dit niet anders willen.
Mijn zus zorgt eigenlijk ook wel voor mij. Ik ben monitor bij Kazou. Als ik het dan moeilijk heb met een situatie mag ik haar zelfs midden in de nacht bellen. Zij is er echt altijd voor mij.
Hoe was het om samen op te groeien?
Nathalie is altijd ziek geweest. Ik ken haar als iemand die heel avontuurlijk was, altijd in bomen klom. Ik vind haar zeer intelligent.
We gingen wel ooit naar een pretpark. Voor ons gezin was het normaal dat we ook de EHBO-posten kenden. Ik voelde vaak de twijfel tussen bij mijn zus blijven of deelnemen aan attracties.
Weten je vrienden en kennissen dat jij mantelzorger bent?
Niet veel mensen weten dat. Sommige mensen weten dat ik zorg voor mijn zus, maar zij weten niet dat ik daar zoveel mee bezig ben. Op school weten ze dat ook niet. Ik weet wel wat de ondersteuningsmogelijkheden zijn op school, maar ik heb dat nooit aangevraagd. Ik wil geen etiket van mantelzorger of ‘anders’ gaan doen.
Kunnen jullie rekenen op hulp?
Hulp vragen is niet gemakkelijk. Maar er zijn wel vrienden die komen helpen als we het vragen. We rekenen vooral op elkaar en de professionele hulp aan huis zoals thuisverpleging en thuishulp. Ze helpen met verzorging, medicatie en het huishouden.
Corona zorgde wel voor een vermindering van de zorgverlening. Er zijn heel wat regels die ze moeten respecteren. Door besparingen zijn de uren ook verminderd. Dan voel ik wel de druk om een tandje bij te steken.
Je kan aan mijn zus niet zien dat ze ziek is en vaak de kracht niet heeft om zichzelf aan te kleden, het huishouden te doen. Hierdoor stoot zij vaker op onbegrip of schatten ze haar zorgnood niet goed in. Als mantelzorger, maar in eerste plaats als haar zus, weet ik wat ze nodig heeft. We wonen samen en delen lief en leed. Het zou goed zijn om zelf ook vaker gehoord te worden in een zorgoverleg.
De huisarts kent haar noden en ondersteunt ons heel goed. Hij stoot natuurlijk ook op de grenzen van de zorgverlening, zoals beperkte uren en werkdruk. Soms zijn er buren die vriendelijk zwaaien, want Nathalie heeft een ziekenhuisbed aan het raam staan. Dat is toch ook wel een beetje helpen. Het zorgt voor een goed gevoel.
